Gözlerimde asılı kalmış bir sevinçtin..dünümde kaldın. Oysa yaz akşamlarımız vardı bizim. Yalnız ikimizin..elele yürüdüğümüz ve kahkahalarımızın denizin dalgasına karıştığı o Yaz akşamları. Hani benim şımarık, senin aşık olduğun dünler..hani benim sarhoş, senin deli gibi aşık olduğun dünler..oysa, asla ayrılmam diye verdiğimiz sözlerimiz vardı o dünlerde..hani tutulmayan.

     Gözlerimde hiç tükenmeyecek bir kedersin şimdi.  Nasılda bittik, nasılda tükendik...  Hani bir sabah kahvaltı yaparken o deniz kıyısında, ellerimi tutmuştun ilk kez..zaman durmuştu. Hani bir yaz akşamı dans ederken o sahil lokantasında, ılık nefesin ensemde ‘söz ver’ demiştin..’söz ver hiç ayrılmayalım’  Oysa ben hiç bitmez sanmıştım o akşamları. Bir ömür, sarılıp dans ederiz sanmıştım.  Kulaklarımızda çınlayıp duran o müzik, hep çalar sanmıştım.  

     Şimdi, hiç tanımadığım bir yabancıdan bile daha uzaksın bana..daha yabancısın..daha imkansızsın.