Bazen tüm ilişkileri sanki yanlış anlamalar ve yanlış anlaşılmalar üzerine kurulmuş gibi hissediyor insan. Bazen onca zaman burnunun önünde olan gerçekleri görebilmek için kısacık biran yetebiliyor. Yanında kendini mutlu hissettiğin insan bazen mutsuzluğun olabiliyor. Ve ne acı ki bazen, dostun sandığın, yanında kendini güvende hissettiğin insanın aslında hiçkimsen olduğunu anlıyorsun. İnsan yaşadıklarından ders almıyorsa yaşadığı hiçbirşey tecrübe değildir. Bazende canımız yanarak alıyoruz dersimizi. Gerçekleri görmemi, almam gereken dersi çok da geç olmadan almamı ve hayatımda gerçekten var olması gereken insanların değerini anlamamı sağlayan güce sonsuz teşekkürler.

not: yinede hiçbirzaman gerçekten akıllanmayacağımı anlamış olmam da cabası.